Kryzys związany z pojawieniem się dziecka w rodzinie, depresja poporodowa, praca z rodzinami z małym dzieckiem

Moment pojawienia się nowego dziecka w rodzinie to czas wielkiej zmiany, radości i ekscytacji, ale także obaw, niepokoju, napięć, czasem konfliktów między młodymi rodzicami, osadzonymi w nowych rolach, przemęczonymi. Przedefiniowuje się cały dotychczasowy rytm życia, czasem otwierają stare nieporozumienia, trudności w komunikacji. To czas dla pary rodzicielskiej, który niesie nowe wyzwania, jest czasem wzrostu i rozwoju, jednocześnie kryzysu i doświadczania zmiany. Psychoterapia może pomóc w tym okresie zaopiekować się swoimi emocjami, odnaleźć równowagę i porozumienie w relacji partnerskiej.
Depresja poporodowa może pojawić się nawet do 12 miesięcy od porodu, najczęściej między 4 a 6 miesiącem od urodzenia dziecka. Objawy bywają łagodne, ale mogą też przybrać natężenie bardzo silne. Objawy, które powinny zaalarmować i skłonić do myślenia o diagnozie w tym kierunku to: wahania nastroju, nastrój obniżony, niska samoocena, poczucie pustki i bezsensu, płaczliwość, drażliwość, stany lękowe, zaburzenia apetytu, brak zainteresowania seksem, pogarszanie się więzi z bliskim, zaburzenia snu, uczucie przewlekłego, nie ustępującego nawet po dłuższym odpoczynku zmęczenia, apatia, poczucie rozbicia, utrata umiejętności cieszenia się, poczucie bycia złą matką, obawy o nie radzenie sobie z dzieckiem, ciągły lęk o zdrowie dziecka, wybuchy złości, duże trudności lub wręcz niemożność nawiązania więzi z dzieckiem, uczucie wyobcowania i nierealności świata dookoła etc. Zdarzają się także myśli samobójcze lub obawy, że jest się zagrożeniem dla dziecka. Warto podkreślić, że objawy te są często bardzo trudne do oszacowania u młodej matki, której dotychczasowy świat uległ całkowitej przemianie, rytm życia został dopasowany do rytmu niemowlęcia, godziny snu uległy rozregulowaniu, odżywianie nie jest regularne, czasem także dieta jest ściśle kontrolowana ze względu na ryzyko alergii u dziecka. Nie ma co liczyć na to, że takie zaburzenie minie samoistnie, konieczne jest poszukanie profesjonalnej pomocy psychiatry i psychologa. Istnieją formy farmakoterapii bezpieczne dla matek karmiących dziecko piersią. Warto zgłosić się na konsultację do lekarza psychiatry by ocenić konieczność i możliwość skorzystania z leków. Jednocześnie skuteczną formą pomocy jest psychoterapia indywidualna.