najczęściej rolę tę pełni najstarsze dziecko, podejmując wyrzeczenia i wysiłek dla ratowania rodziny. Czuje się za nią odpowiedzialne, rezygnuje z siebie, swoich celów na rzecz innych członków rodziny. Stara się nie sprawiać kłopotów, odnosić sukcesy, nie umie dbać o siebie, żyć w sposób harmonijny. Ratuje innych swoim kosztem.

- wobec osoby uzależnionej przyjmuje postawę opiekuńczą, stara się chronić alkoholika przed skutkami picia. Próbuje kontrolować jego picie, powielając wzorce współuzależnienia, angażuje się w manipulacje, poświęca mnóstwo energii życiowej alkoholikowi. W dorosłości to ta osoba jest najmocniej narażona na odtworzenie sytuacji z dzieciństwa i stanie się partnerem osoby uzależnionej.

dziecko powodujące dużo problemów w rodzinie, sprawiające problemy wychowawcze, przejawiające zachowania buntownicze. Jego zachowanie służy skupianiu uwagi rodziny na sobie i odwracaniu jej od problemu alkoholowego. Odcięty od swoich uczuć, aspołeczny, narażony na powielenie destrukcyjnego wzorca rodzinnego, wejście w rówieśnicze grupy przestępcze, nieumiejętność budowania i utrzymywania więzi społecznych.

dziecko, często najmłodsze w rodzinie, które przyjmuje na siebie rolę rodzinnego odgromnika. Swoim zabawnym, często infantylnym zachowaniem redukuje napięcie, rozładowuje atmosferę, poprawia humor członkom rodziny. Dziecko przymilne, słodkie, żartobliwe, stwarza dobrą minę do złej gry. Samo traci rozróżnienie między swoimi uczuciami, przyjemnością a bólem, radością a cierpieniem; odłącza się od swoich realnych uczuć, którymi często są rozpacz i lęk.

dziecko, które z trudną sytuacją rodzinną radzi sobie poprzez izolację, „schodzenie z oczu", uciekając w samotny świat lektur, fantazji, muzyki, telewizji, czasem także w chorobę. Chętniej rozmawia z wyimaginowanymi postaciami niż realnymi ludźmi, często zaszyte jest w swoim kąciku, niewidoczne, nie sprawia problemów. Funkcjonuje, jakby było niewidzialne. Ceną, jaką płaci za taką strategię przetrwania, jest postępujące oderwanie od relacji z innymi ludźmi, nieumiejętność ich budowania, reakcje ucieczkowe w trudnych sytuacjach, udawanie, że nie ma tego, co realnie jest, np. problemów, wyzwań. W dorosłym życiu dziecko to często zagrożone jest „znieczulaniem się" za pomocą leków, narkotyków, alkoholu.